Teamcoach als moeder….in tijden van Corona
Nederland werkt thuis. We volgen thuis onderwijs. We doen álles thuis en houden buiten anderhalve meter afstand. Door de persconferenties van de regering raken we zelfs een beetje thuis in gebarentaal. De wereld ziet er anders uit. Mijn agenda als teamcoach ook.
En wat mis ik mijn werk als teamcoach! Dus breng ik alles in stelling om mijn gezin als team succesvol te laten zijn. Dat moet lukken. We pakken het teamwiel van Martijn Vroemen er bij.
Het teamwiel
In zijn boek “Handboek voor Teamcoaching” beschrijft Martijn Vroemen op heldere wijze wat de 6 factoren zijn om van je team een succesvol team te maken. 6 spaken van een wiel die met elkaar in evenwicht zijn.
Het Teamwiel thuis…
Voor jullie beeldvorming: ons gezin bestaat uit mijn man en mij, drie kinderen: twee jongens van 17 en 12 en een meisje van 16. Mijn man en ik werken beide als zelfstandig adviseur vanuit huis. Kinderen zitten in 4 Havo, 4 VWO en de jongste in de brugklas.
1. Motiverende doelen
Het teamdoel voor huize Rutten wordt besproken en we stellen met elkaar dat het grootste gezamenlijke doel is dat we elkaar niet het kot uit willen vechten en dat we het dus gezellig willen hebben met elkaar. Dit wordt waarschijnlijk een periode die we ons leven lang niet meer vergeten. We realiseren ons dat we ieder onze eigen verplichtingen hebben waar we aan moeten voldoen. Dat we ook onze eigen belangen hebben (en dat die verschillend zijn tussen ouders & pubers).
We snappen allemaal dat we gezelligheid niet allemaal op een gelijke manier definiëren en dat we allemaal wat water bij de wijn moeten doen. Maar we realiseren ons vooral dat we het met elkaar moeten doen. Met ons vijven.
Het afgelopen weekend hebben we gezelligheid vorm gegeven door een onverwachts feestje te houden met disco-afspeellijst en gemixte drankjes door onze oudste. De buurman kwam klagen.
Wat hebben we gelachen met elkaar. Heerlijk.
2. Gezamenlijkheid
Bij gezamenlijkheid is het belangrijk dat iedereen voldoende invloed heeft. Dit is een spannende merk ik. Want hoe verhoud die zich tot mijn rol als opvoeder? Mmmmmm….
Ga ik er bovenop zitten en de kinderen dwingen om onder toezicht hun online huiswerk te maken? Ga ik ze om 8.00 uur uit bed sleuren? Met het risico dat het halen van dat gezamenlijke doel al de eerste dag onder druk komt te staan. Dat gaat ’m niet worden, maar hoe dan wel?
Dat vraagt om reflectie. Met elkaar. En zo komen we terecht bij de derde spaak van het teamwiel.
3. Communicatie
Een succesvol team moet open willen zijn en open willen staan. Geven en nemen. Transparant zijn. Betekent ook dat je kritiek moet kunnen hebben van elkaar.
We voeren het gesprek met de kinderen dat wij als ouders van mening zijn dat 9.00 uur op staan een alleszins redelijke tijd is. We gebruiken argumenten als structuur, verschil tussen week- en weekenddagen, dag-en nacht ritme etc. Maar ook dat we het belangrijk vinden om elkaar te zien en te spreken. Mijn man en ik staan vroeger op dan de kinderen en ontbijten met ons vijven blijkt niet haalbaar wanneer we ieders individuele belang willen respecteren.
We besluiten samen dat ieder in de ochtend zijn ding doet, op een redelijke tijd opstaat en dat we in ieder geval om 13.00 uur samen lunchen. Onze oudste heeft de grootste moeite met deze opstaan-regels. We bespreken het met hem maar besluiten er niet boven op te gaan zitten omdat dit uiteindelijk ten koste gaat van ons doel.
Door het wegvallen van alle “normale regel-communicatie” (waar zijn mijn voetbalschoenen, ik eet niet thuis mee, ik ga nog even naar de stad met x…ik heb een vergadering en ben laat thuis) komen we aan tafel toe aan andere gesprekken. Mooi.
4. Respect voor verschillen
We leren elkaar deze weken opnieuw kennen. We zijn alle vijf verschillend. Eerlijk gezegd vind ik het heerlijk om de kinderen zo te zien, hoe ze hun verantwoordelijkheid in meer of mindere mate pakken, hoe ze hun eigen structuren ontwikkelen en hoe verschillend ze alle drie zijn.
Ik realiseer me dat we deze periode niet doorkomen als we niet willen accepteren dat onze kinderen hun eigen keuzes maken. Dingen doen die wij als ouders anders zouden doen.
Onze oudste komt het liefst zijn bed niet uit (waar we natuurlijk op hebben gemopperd….) terwijl onze middelste overal Things-to-do-lijstjes maakt en het heerlijk vindt om een planning te maken. De jongste dwarrelt daar een beetje tussen in, kan heerlijk lui zijn met poes en iPad op de bank om vervolgens weer sportief aan de slag te gaan. Ik realiseer me hoe rijk het is om een gezin te hebben waar in je verschillend kunt zijn.
Omdat we elkaar opnieuw leren kennen, andere dingen van elkaar mee maken, zien we ook andere kanten van elkaar; tijdens het feestje van afgelopen weekend hoorde ik mijn man tegen mijn oudste zeggen: “ik wist eigenlijk niet dat jij zó grappig kon zijn”….
5. Flexibel aanpassen
Alsof ze nooit anders gedaan hebben worden laptops aangezet, microfoons en camera’s ingesteld, vragen via de chat gesteld. We informeren elkaar wanneer er online lessen of meetings zijn zodat er op dat moment zo min mogelijk ander internetverkeer plaatsvindt. Het is echt leuk om te zien hoe we dit allemaal op pakken. Ik heb de kinderen ook nog geen van drieën echt zien sacherijnen omdat ze iets niet mochten, er feestjes niet doorgingen.
Misschien is dit wel een resultaat van onze opvoeding 😉 Mijn man en ik weten het te presteren om 1 dag van te voren van vakantiebestemming te wisselen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
6. Initiatief tonen
Misschien is de tijd nog te kort om hier expliciet iets van te zeggen. We hebben ons ritme gezocht en gevonden. Onze middelste is gaan schilderen, ik heb een legpuzzel op tafel liggen, de zolder wordt geïsoleerd; ik ben benieuwd welke nieuwe initiatieven er binnen huize Rutten ondernomen worden om de tijd verder door te komen.
Misschien ga ik maar eens wat deuren schuren & schilderen…..